Dlaczego sadziliśmy w Parku Narodowym Gór Stołowych?

Ekosystemy Parku Narodowego Gór Stołowych charakteryzują się dużym stopniem przekształcenia w wyniku działalności gospodarczej człowieka.

93% powierzchni leśnej Parku zajmują siedliska kwaśnej (74%) i żyznej (19%) buczyny sudeckiej, podczas gdy gatunkiem dominującym obecnie w drzewostanach PNGS jest świerk (ok. 78 %). 50% drzewostanów Parku cechuje się składem gatunkowym niezgodnym z siedliskiem, 35% jest częściowo zgodne, a całkiem zgodne jest jedynie 15% drzewostanów.

Jednocześnie, w wyniku działania antropogenicznego oraz niesprzyjających warunków środowiska w XIX i XX wieku drastycznie spadł udział jodły pospolitej w lasach Parku – w roku 1998 wynosił 0,1% (a powinien około 20%). Uniemożliwia to jej naturalne odnowienie i odbudowę zasobów. Niemożliwe jest bez ingerencji człowieka przywrócenie zdegradowanym siedliskom ich naturalnego charakteru, szczególnie w drzewostanach, gdzie dynamika odnowienia świerkowego jest bardzo duża. Dlatego też, przebudowanie zniekształconych siedlisk możliwe jest jedynie przy czynnym udziale człowieka.

Obecnie, w wyniku działań Parku udział jodły systematycznie się zwiększa, choć są to na razie głównie osobniki w wieku do 20 lat, wymagające intensywnej ochrony przed presją zwierzyny płowej. Co roku kolejne powierzchnie monokultur świerkowych przebudowywane są przy udziale gatunków właściwych dla danego siedliska (głównie jodła i buk, jawor, wiąz, lipa, jarząb), by doprowadzić drzewostany Parku do postaci jak najbardziej zbliżonej do naturalnej. Wynikiem realizacji tego zadania będzie kontynuacja przebudowy drzewostanów Parku. Na kolejnych powierzchniach wprowadzona zostanie jodła jako gatunek zgodny z siedliskiem.

Z tego względu Państwa pomoc w przywracaniu obszarów Parku do jego naturalnego charakteru jest bardzo cenna i chcemy za nią serdecznie podziękować.